«Η μη αναστρεψιμότητα του χρόνου» (...) 296

Ο χρόνος είναι η συγκεκριμένη παρουσία στις ζωές των ανθρώπων, μια "θετική ύπαρξη» και για τον τομέα της, που καλύπτει λόγω της οικουμενικότητας του.

Αυτό το έτος κατά το οποίο εμείς εκπροσωπούμε το χρόνο, αυτό το «αληθινή πραγματικότητα» στις ζωές των ανθρώπων, και συνειδητά να μας προκαλεί να κατανοήσουν το μεγαλείο του στο ένα χέρι.

Από την άλλη πλευρά, γνωρίζοντας την ύπαρξή της ως όρος της «χρονοδιάγραμμα», όπως αυτή που καθορίζει το μήκος της "ζωής" που ισχύει για την ανθρωπότητα γενικά και το συγκεκριμένο πρόσωπο.

Τι σημαίνει, ότι είναι η ώρα ο «conditioner», επειδή επιβάλλει τους όρους του, στην περίπτωση των «κάποιος», διότι πρέπει να «φάρο» του χρονικού διαστήματος της ζωής, ότι τα σήματα αυτό το χώρο ως ένα όριο, το ομοίωμα καθώς ο χρόνος φυσική ύπαρξη, ή τη ζωή του "κάποιος".

Πάνω απ 'όλα, επειδή η μακροζωία των «κάποιος» πήρε την έναρξή του ως την ημέρα της γέννησής του, βέβαια, και το τέρμα της ζωής έχει «πιθανή μέγιστη" του θα περπατήσει γύρω από τα εκατό χρόνια.

Τώρα, με βάση αυτό το «φάρο», το οποίο μεταφράζεται ως μακροζωία "κάποιος" Είναι φυσικό ότι για την ώρα η ανθρωπότητα έμμεσα συνδέονται με τη σχέση αυτή, διότι είναι ο χρόνος που μεταφράζεται σε χρόνια εμπειρίας για τη μακροζωία "κάποιος".

Εκφράζοντας αυτή την πραγματικότητα, που είναι ό, τι συμβαίνει στις ζωές των ανθρώπων, είναι να κατανοήσουμε τα «όρια» της υλικής ύπαρξης μας.

Λαμβάνοντας υπόψη τις διαφορετικές εμπειρίες που επηρεάζονται άτομα ή έχουμε επιλέξει ως ένα μοντέλο που θέλουμε να ακολουθήσουμε, αλλά υπόκειται σε παροδικότητα της ζωής, γνωρίζοντας ότι μπορεί να είναι μεγάλη ή όχι.

Έχοντας φτάσει αυτή την πρόθεση και την κατανόηση των υποθέσεων της «ζωής υλικό" ζούμε, έχουμε την έννοια της ανθρώπινης αδυναμίας, ήδη από τώρα δεσμευτικές συνενοχή πρόσωπο πριν nutriamos για τη ζωή (...), δήθεν ως εκπλήρωση;!

Ότι, αντίθετα, το όραμα που έχουμε είναι ένα άλλο (...), γιατί η ζωή που ζούμε είναι "φευγαλέα και τηλεγραφική» είναι εφήμερη.

Πράγματι, ο σκοπός της ανθρωπότητας έχει πολύ δρόμο για να πάει γιατί ενσωματώνει πολλές διαδρομές, ανυπολόγιστες, διαφορετικό αριθμό, το οποίο είναι το σύμπαν των ανθρώπων εμπειρίες.

Ωστόσο, κάθε άτομο αναπτύσσει μοναδικά πορεία της, και η γενικότητα της ανθρωπότητας που είναι το "περίπου" αρκετές διαδρομές, ωστόσο, είναι συγκεκριμένες και μοναδικές κάθε άτομο, δηλαδή να ζήσει μια «ουσία της ζωής».

Η αυτονομία της διαδρομής αυτής είναι από κάθε πρόσωπο που είναι υπεύθυνο για τη διαδρομή, η οποία είναι συγκεκριμένα ζουν και αλληλεπιδρούν με τον παγκοσμιοποιημένο κόσμο γύρω μας, "πράγματα της ζωής» που σας ταιριάζει.

Αυτός ο περιορισμός που αφορούν την "επίγεια ζωή και το υλικό της ζωής» και ότι αναπτύσσεται στο υποσυνείδητο (...), η ανησυχία αυτή που αυξάνει την πεποίθηση αντιμετωπίσει την προσδοκία ότι αυτή η επίγεια ζωή είναι εφήμερη, και ότι αναπόφευκτα σβήνει.

Έτσι, γνωρίζοντας ότι την ομιλία μας, μπορεί να αφήσει μερικές ακόμα ιδέες σχετικά με το θέμα της "μη αναστρεψιμότητα του χρόνου», έκανε με αυτόν τον τρόπο. Antonio Cardoso