"De onomkeerbaarheid van de tijd" (...) 298

In de tijd waarin we leven, is er altijd ruimte voor kritische reflectie over een bepaald onderwerp, om de beschuldigingen en gronden, verschillende opvattingen, waardoor aandacht en gedetailleerde bespreking van bepaalde vraagstukken te onderzoeken.

Dat in het bijzonder "tijd" te worden tijdig deze discussies, een diepgaande analyse van het bewustzijn, in het bijzonder door de focus van de geschillen die worden vertroebeld door de matiging van strengheid nodig in deze debatten.

In bepaalde omstandigheden, een bepaalde tijd waarin bepaalde kwesties niet langer moet worden uitgesteld, maar besproken in de resoluties van de verschillende situaties geschikt zijn.

Het doel van het uitlokken van kritisch denken is om verschillende ervaringen materialiseren in de vorm van handelen en denken over bepaalde onderwerpen.

In die discussie die de privileges van de interventie-onderzoek en kritisch ten aanzien van bepaalde kwesties waarover we een aantal problemen aan te pakken, met inbegrip van de "menselijke specificiteit" is de kern van alle problemen.

Verschillende contexten in aanmerking worden genomen, variërend van context tot context en de realiteit van zaken zeer aanpak van de kern van het "probleem" met specifieke, op grond waarvan het detail maakt het verschil.

In het leven en in de tijd, zijn we getuige geweest aflatende streven (...) de vermenselijking, is het grootste probleem en is gerelateerd aan de situatie van de mens als een menselijke persoon "een work in progress ', als we kijken aan de ene kant zijn eindigheid als fysieke bestaan , het leven van een "life stuff".

Aan de andere kant, het teken dat opnemen en die man en vrouw, is een realiteit.

Maar steeds meer mensenrechten, met name in onze daden en handelingen, gedragingen en houdingen, is heel anders dan in het bijzonder het gebruik we geven aan het leven kieskeurig !.

Misschien is het feit dat we niet weten in zijn 'wezen', en dit obscurantisme heerst.

Omdat het 'materiaal ervaring "om dag-tot-dag te oefenen, want elke dag" geboren worden en sterven, "een verplichte contingentie van onze menselijke conditie.

Echter, de ervaring die we hebben, is meer materiaal dan "alle andere", omdat het onbekende.

De eindigheid van de menselijke soort is beperkt tot de materiële wereld, dat is de huidige wereldwijde ruimte waar we wonen, echter, dat leeft en geblust door het optreden van orgaanfalen en materialen die worden gevormd.

In deze veronderstelling dat de mensheid onherroepelijk wordt ingediend, maakt de eis dat "de vermeende vermenselijking" pass naast de ontoegankelijkheid van hun begrip.

Omdat we leven gewoon een "voorlopige" periode van het leven, omdat het, in zijn geheel is een geheel, dus het is vol, wat er gebeurt is dat slechts in een deel dat is deze unieke ervaring dat de mensheid "materiële leven" te leven.

Zoals is logisch, want de volheid van het werkelijke leven is dit niet "het leven stuff" waarin we leven, is er een component 'bovennatuurlijke', namelijk het is de ziel-geest, waarvoor we niet over deze ervaring in de huidige materiële wereld waarin we leven hebben .

Een ervaring "onbekend", behoort tot de 'bovennatuurlijke', zodat de complexiteit van de materie die het bevat staat lijnrecht tegenover hun kennis, onverenigbaar is met de bestaande materiële wereld, omdat ze verschillende werkelijkheden (...).

Met natuurlijk, hoe zouden we interpreteren het 'bovennatuurlijke'? Het is iets onbekends dat de overhand, zelfs door hun antagonisme, is het niet mengbaar materialen en bovennatuurlijke?!

Zo is de "materiële leven" We leven in de huidige situatie waar we staan, dat is onze wereldwijde ruimte, is een 'work in progress'.

We leven in de gelijkenis van "wachtkamer" als het voorportaal van het ware leven (...), dat is niet materieel, maar 'bovennatuurlijke'.

Dus in de verwachting dat ons spreken wat meer inzichten kunnen verlaten voor wat betreft de "onomkeerbaarheid van de tijd", op deze manier gemaakt. Antonio Cardoso