"De onomkeerbaarheid van de tijd" (...) 299

Tijd bestaat in ieder van ons, omdat het in deze tijdlijn natuurlijk als fysiek bestaan ​​aan het leven "levensduur" de tijd een grens aan de ene kant.

Anderzijds, de duur van de tijd voor stilstandtijd, die één behoort tot "iemand" als gelijkwaardig met hun "levensduur".

Als we kijken naar dat is de tijd die bepaalt, in naam en voor dat de score van de tijdlijn tussen geboorte en zijn eindpunt in het leven van "iemand" we kunnen zeggen dat het gebied van "leven" X wordt beperkt door de tijd.

Vooral omdat het in de tijdsduur, tijd markeert de geboorte van "iemand" er een begin en de tijd wordt stilstandtijd "leven", en noodzakelijkerwijze zijn eindpunt die onomkeerbaar.

Het is dus logisch dat er deze telling dat het "leven" te markeren dat "iemand" leefde.

De tijd heeft dit vermogen om te vertellen wat deze keer?

Dat betekent dat de X keer dat "iemand" leefde in een bepaalde periode van hun bestaan.

Het is duidelijk dat deze telling drukt het feit, als we bedenken dat een persoon leefde zo vele jaren? Bijvoorbeeld: In Century X .... Y .... Jaar, dus de "leven" wordt uitgedrukt in jaren.

Dienovereenkomstig, het is inderdaad een voorrecht om tijd te geven, hoe groter verloop tijd, wat zich vertaalt in een lange levensduur, dit keer is het wenselijk om vooral te leven met de geestelijke gezondheid en geestelijk welzijn met het leven.

Dit verlangen naar "live", maar ook als legitiem, is iets wat (...) dat afkomstig is van de darm, afkomstig uit de diepe innerlijkheid, een gretigheid en verlangen onvergelijkbare om te leven.

Het is de zin van het leven op zijn hoogtepunt en heerlijkheid, maken dit huidige leven, maar het is materiaal, vluchtig en ongrijpbaar, zelfs levend houden van de "illusie" dat het effectief is, authentiek en uniek.

Ja, eigenlijk, maar het is zonder twijfel, het is ondeelbaar dat elke persoon moet het efficiënt te beheren.

Vouw het "leven" die passen in komt omdat ons uiteraard betrekking op de zorg, toewijding en de bereidheid om het "te maken", niet de gelijkenis van "anderen" tot "willekeurige volgorde" te bereiken offer het enige tastbare goed dat is het leven.

Foolish (...), misschien wel de onderwaardering van het leven (...), het formaat dat het is, de primaire van al pos pand is "gemengde" met iets dat niet in deze oplossing (...) zou moeten gaan, want materiële goederen zijn gewoon dat het (...).

De "menselijke specificiteit", heeft een streng 'bovennatuurlijke', wat is "nieuw" die ten grondslag liggen, want in de materiële wereld dat is de huidige wereldwijde ruimte waarin we leven, we zijn nog steeds uitsluitend en alleen geneigd om 'materialiteit van de dingen. "

De aanzienlijke, die behoort tot de "kern" van het leven wordt verwaarloosd, uit onwetendheid, enerzijds.

Aan de andere kant, zijn 'ontoegankelijkheid', geeft het gevoel dat dit met voorbedachten rade obscurantisme voor de mensheid.

We zullen leven in deze "materiële leven", terwijl het fysieke bestaan, houders van een materieel lichaam, gevoelig voor de natuurlijke omstandigheden van de materie.

En ondertussen, leven we nog maar net aan wat wij noemen de 'primaire' van een leven, omdat je niet in zijn geheel leven in deze materiële wereld.

Deze "voorlopige" van het leven komt overeen met een impliciete stadium de "menselijke conditie" om deze "materiële leven" te leven, en de latere zeker gebeuren in een andere 'bovennatuurlijke' aspect.

Zo is in de verwachting dat ons spreken een paar overwegingen kunnen achterlaten op het thema van de 'onomkeerbaarheid van de tijd ", hebben we op die manier." António Cardoso