"De onomkeerbaarheid van de tijd" (...) 316

De "beperking" is de notie van een opgelegd aan de menselijke soort, omdat het zo is geconditioneerd om een ​​"life stuff" in het bijzonder "timeline" live limit.

Als we bedenken dat de levensduur van de mensen wordt vertaald door een lange levensduur, wordt dit uitgedrukt in "leven, met de schatting van de maximale basis honderd jaar, aan de ene kant.

Aan de andere kant, de mensheid in het algemeen en de betreffende persoon, is onderworpen aan een "life stuff" te leven, terwijl fysieke bestaan, een body-kwestie.

De limiet van een leven (...), is het natuurlijk en onomkeerbaar, omdat het leven van een "life stuff", is het aannemelijk dat zo gebeurt, omdat dat de mensheid organisch wordt gevormd door het lichaam van materie onder bepaalde "leven" noodzakelijkerwijs het gevolg dat dwingend wordt uitgeoefend.

Dat is een "life stuff", een body-kwestie in de huidige wereld waarin we leven in te wonen, kan een lange levensduur hebben of niet.

Echter, zijn de belangrijkste factoren die bijdragen tot het welzijn, de natuurlijke aanleg, en de psychische en mentale toestand.

Het is daarom essentieel om een ​​duidelijk beeld van de omvang van goed en kwaad, moreel en immoreel, het goed of fout hebben, zij oplegt aan mensen die een "beperking van de meest geschikte gedrag.

Een praktijk die wordt uitgeoefend op een dag-tot-dag, waarop de aanvaarding van de regels van de maatschappij bevestigt, omdat we in de persoonlijke grenzen in menselijke relaties onszelf opleggen dit gedrag, en de confrontatie van ideeën tolerantie, respect voor diversiteit view convergeren naar een beter begrip gezond en vriendelijke coëxistentie.

In feite, dat geconfronteerd mensheid in het algemeen, de "beperking" van de huidige "materiaal life", is het aan het individu in het bijzonder, omdat het een sociaal wezen en heeft zijn individualiteit, maar niet perfect (...).

En door alle rekeningen het is "beperkt", maar nodig om te leven met zichzelf en met anderen, waarbij pactuam de regels door een gedragscode, natuurlijk.

Het is onvermijdelijk barrières tussen de "limiet" persoonlijke en sociale, elk met hun specifieke karakter, omdat er "perfecte symbiose ', waarin harmonie en hartelijkheid zijn mogelijk omdat ze een gemeenschappelijk doel dat bezielt en maakt duurzame sociale leven uit te drukken.

Deze co-existentie, de mensheid beseft dat na alle dromen zijn "dreams" die niet de realiteit weergeeft, is slechts een perspectief "van" wat men wil, is dat beide willen dat er gebeurt.

Echter, onder voorbehoud van de 'onomkeerbaarheid van de tijd, "dit zeker steeds aanwezig, beangstigt hem soms, waardoor hij verward en nostalgische (...).

In deze context, "wij betalen" een zeer hoge prijs, die het bestaan ​​van "iemand" een echte gebeurtenis en beton die beperkt is tot ieder van ons, de "versnelling" van de mensheid.

Zo is in de verwachting dat onze speech kan een paar overwegingen achter te laten op het thema 'onomkeerbaarheid van de tijd. " Antonio Cardoso