"De onomkeerbaarheid van de tijd" (...) 318

Er nostalgische momenten, maar het is al een "verleden tijd", dat alles komt voort ongunstig één "apathie", zoals dat tot uiting komt in de psychologische en emotionele toestand en dat is geworteld in het onderbewustzijn (...)

Het veld van het bewustzijn is van vitaal belang, omdat alles wordt gezien, een gedachte of een reflectie, innerlijke overtuiging dat dit niet mogelijk is of wordt voornamelijk geconstrueerd door het ontwerp en de wil om te materialiseren in feite.

Latent aanwezig zijn (...) dat de rusteloze onderbewuste, in hoeverre is haalbaar is iets wat je wilt gebeuren (...), maar deze onverschilligheid is verantwoordelijk voor de staat van nood in combinatie met angst en het gevoel van angst van deze impasse.

De hoofdpersoon van deze (...) is degene wiens rol is ligt met u allen deze verantwoordelijkheid en is verplicht om uw resultaat is de beste, want het maakt hem goed aan de kern door de feitelijke voldoening van die prestatie .

Significant deze periode, want het bracht voordelen door context geplaatst ervaringen in die zin, dat die onverenigbaar situaties werden overwonnen en verminkt de huidige situatie, maar de wil en de sterke ontwerp tot uiting in de volharding die iets positiefs zou gebeuren.

En inderdaad, de toewijzing van deze "verleden tijd", negatief beïnvloed en wikkeld enige tijd wakker om een ​​"nieuwe houding" positief, relativeren deze slechte periode als onvermijdelijk risico's van een "reis".

Op dit moment hebben ze het idee van deze ongunstige periode, maar de ironie van de "lucky" Enkele van deze routes werden geneutraliseerd, en als een direct gevolg van deze gebeurtenissen, omdat ze werden ongestraft.

In het leven en in de tijd waarin we leven, is bedoeld om te begrijpen vanuit een referentiepunt, vooral iets (...) dat de rusteloze, verschillende ervaringen, ervaringen van een rol, goed of niet.

Komt de behoefte aan kwalitatief evalueren wat goed werd gerealiseerd als een positieve invloed gehad en heeft geleerd van de fouten van de "laatste keer."

Het leven is de "voortbestaan" van een onvermijdelijkheid (...), dat is de essentie van het leven, leef en maak zodat sommige contouren nog aan "strijken", noodzakelijk geworden om dit inzicht en overtuiging te hebben.

Want elke dag is perfect (...), in feite is de eerste bedoeling van de menselijke soort heeft deze verantwoordelijkheid, die onuitwisbaar aanwezig is in je onderbewustzijn (...).

Een latente vorm (...) actief, zodat zij het niet voelen, maar er is zo'n medeverantwoordelijkheid, na al het materiële leven vat niet alleen de kwestie, die is uitgedoofd (...) is het noodzakelijk om na te denken over de " bovennatuurlijke ", het" ontoegankelijke "(...).

Omdat deze "materiële leven", eindigt de huidige materiële wereld waarin we leven (...), extrapoleren om te zeggen dat er een ander leven (...), in aanvulling op deze (...).

We hebben benadrukt dat dit "een andere dimensie van het leven", dat is niet materieel, maar 'bovennatuurlijke', dat is de toestand van de ziel, geest, een ander aspect van het leven (...).

Omdat we nog steeds geconditioneerd om materie, en we praten over de zaak, net als ons lichaam biologisch samengesteld uit body-materiaal, bederfelijke.

Wat er gebeurt is dat, gezien de 'ontoegankelijkheid', en de complexiteit van de werkelijke materiële wereld waarin we leven in iets dat 'bovennatuurlijke' te onthullen.

Omdat het haaks staat op "weten" en het gezicht van zijn 'ontoegankelijkheid' dat is doelgericht, weet maar nooit de eigenlijke materiële wereld, de tegenstelling dat het kenmerkt.

Aldus kan de verwachting wat meer inzicht reactie voor wat betreft de "onomkeerbaarheid tijd" Antonio Cardoso