"In tempore irreversibility" (...) CCCXIII

Quisque vivit in praesentia, quaedam esse, in magna est "timeline» circumscribit, quidem et "vita".

Quod sane terrenam tempore maneat illa vivit "materia vitam", dum corpus subiecta materia corruptibili.

Hoc quid sit humana vivere "vita" in corporis parte susceptibilis naturae phaenomenon per degradationem.

Cum sic genus humanum a corruptione est habitudo quaedam permanens corpus organicum materia quod "dies"

Idoneum tempus, si necesse erit unicuique x vel y, sed variatur a persona ad personam.

Sicut natura humana forma "generis" disciplina et organici materia, in quo spatio temporis global vivimus sub "vita" ad hoc sub corpore materiali.

In hoc casu, si ita necesse exstinguit fini eiusdem curiose "fatum" humanitatis perfectionem corporalem esse in corpore materiam, mortale.

In hoc rerum contextu fundat "humana fragilitas" quod praedicat finem pertinet, radicali "sine ifs et buts" omni materia speciei humanae contentus tragicum exitum extincta res haberet.

Et vulneribus quae in persona humani generis, quia possessor corporis materia corporalis esse vivere "vita effercio".

Est autem etiam per humanam limitationem et tempus, ut "vita"

Si consideretur ut "vita", secundum quod definitum est sanus, ut transferatur vitalis signa acriter sumitur valetudini esse ex una parte.

Et vicissim, quae in defectu organi vicissim habetur «aliquis» Cum enim desinit vivere desinit habere defectum significat exstinctionem vitae sensum.

Quapropter suscipe benedictionem manifestatur "conditionis" Incerta se humano, quod vertit ad fragilitatem modicam subiecit, id est subito est fluxa et caduca sed (...).


In antecessum paucis constare potest argumentum de "irreversibility temporis», hoc modo fieri oportet. Antonio Cardoso