"In tempore irreversibility" (...) CCCXIX

Vive "vita effercio" quod quid est homo in particulari et in communi tamen vivere non haberi, sed acquirens locum vita est "ago" et finito nihil!

Operae pretium est adversus aliquem habet resistentiam, quae sane ad vitam vivere fluxus, quod vertit ad transitum tempore "vita".

Nam quibusdam difficultatibus superatis attingere finem (...) aliquid permanere credentes (...), praesertim ignorans quid (...).

Sed motus qui a fide posse perceptionem quod plus est quam vita "materiam aeternam".

Nec contentus ea fortuna "materia vitam" conatur hominibus "ignorare" subconscious monet nos neque indifferentes tamen est aliquid latentis (...), insitum, sensus coniecturam, etc.

Nam et si ambulavero in quodam prospectu "continuitatem" (...), et nescitur quo modo iste processus "continuitatem".

Culo potissimis et nos volumus quod "vivere", sed hoc est irrevocabile consilii "materia vitam" global praesens usque tempus.

At habitant variis obsidem «passiones» non possunt omnino elongato ab "terrenorum» subiectivam habitudinem habent ad hunc affectui nexu.

Ea est «mysterium» est concretum re, quae in qualibet re nobis inexplicabilis (...), et possessionem continet damnum secretum.

Nam in casu «mysterium» non utique dissolvisset, graviterque eam rem quod sit quoddam creatum.

Quod intelligendum est de quo usu et vita "vasa" habes quod vivas, quo homines exercendo cotidie hac re effectum esse, "quod sit vita amittitur possessio per" perpetua cycle (...).

Quod "speculum vitae", servatis omnibus quae fiunt, relativizing quia omne tempus facis, licet imago quaedam munera prolis, ut sit exemplum.

Quid caede "vita" sub "vita", stabilimentum, terrenae huius vitae terrestris, "quod cum physica« aliquis »vivunt simpliciter tandemque potitus concretum, quod est contingens, "vita effercio" humanitas subiecta.

Haec spes nostra relinquere paucis thema sermonis de "irreversibility temporis», hoc modo fieri oportet. Antonio Cardoso