sexta-feira, 23 de junho de 2017

«Η μη αναστρεψιμότητα του χρόνου» (...) 340





Είναι οι στιγμές που ζούμε βρήκαμε μια ηρεμία, ένα κέντρο ευεξίας με τη ζωή, σαν να είχε ανατεθεί μια «πίστωση» για εμάς.

Και πράγματι, στην πραγματικότητα είναι μια «πίστωση» να λάβει υπόψη, μία ανοιχτή θέα της ομοιότητας του «τραπεζικού λογαριασμού».

Μας δίνεται στην αρχή της ζωής, και η ίδια η ύπαρξη, σε αυτή την περίπτωση, είναι ένα υλικό ζωής που απολαμβάνουμε στην τρέχουσα παγκόσμια χώρο στον οποίο δραστηριοποιούμαστε.

Έτσι, θα πρέπει να σημειωθεί ότι, δεδομένου ότι η οργανική δομή σχηματίζονται, ένα σώμα υλικό επικάλυψης υπόκειται σε φυσικούς νόμους που ανθρώπινη ζωή αποτελείται έτσι.

Δια βίου και σε εύθετο χρόνο, το συστατικό υλικό που είναι το σώμα μας, «και όχι μακράς διαρκείας,» θα αμετάκλητα χάνει τις ιδιότητές τους.

Ακριβώς με την αποδυνάμωση του σώματος, η έλλειψη βασικών μονάδων που είναι κύτταρα, για να συμβεί αυτό δυσλειτουργικότητα χαρακτηρίζεται από ανεπάρκεια οργάνων.

Για να τοποθετήσετε ορισμένα «οργανική ανωμαλία» είναι μια υποχρεωτική απαίτηση της κανονικής λειτουργίας που αφορούν δυσλειτουργίες που μεταφράζεται σε ανεπάρκεια οργάνων και άλλα συστατικά, όπως είναι τα κύτταρα.

Φυσικά η ζωή είναι το «επιθυμητό», αλλά εξαρτάται πως είναι αποφασισμένος να ζήσει «υλικής ζωής», η υπόθεση αυτή από μόνη της είναι ένα έκτακτης ανάγκης.

Θα έχει αναπόφευκτα ένα αποτέλεσμα που είναι η εξαφάνιση της ύλης που σχηματίζονται από την εμφάνιση του φαινομένου της υποβάθμισης, έμμεση συνέπεια των φυσικών νόμων.

Ωστόσο, υπάρχει η επιρροή του ντετερμινισμού που είναι η συνέπεια της υποστήριξης ορισμένων «προκαλεί», επειδή το όριο.

Είναι τόσο κατηγορηματική, όμως, και τη συζήτηση αυτή, «άβολα», γιατί ήθελε σίγουρα να ζήσει «επ 'αόριστον (...).

Ωστόσο, έχοντας επίγνωση της επικρατούσας κατάστασης, δεν υπάρχει πού να στραφούν για να αντιστραφεί η πορεία στο χρόνο, εναπόκειται στην ανθρωπότητα γενικά και το συγκεκριμένο πρόσωπο «πάει».

Αυτή η περίοδος κατά την οποία, όντας μόνο ανησυχίας «κάποιος», είναι φυσικό ότι η πρόθεση είναι να διατηρήσει την παράταση πια, αυτή η κατοικία «γήινη ζωή και το υλικό της ζωής«που θα είναι ένα μισθοδοσίας επιτακτική του χρόνου (...).

Αυτή τη διαμονή, το οποίο σημαίνει ότι είναι ένα δεδομένο χρόνο παραμονής, καθώς ο χρόνος «ζωής υλικό«για να ζήσει στην παρούσα παγκόσμια, όμως, ως φυσική ύπαρξη.

Αυτό θα συμβεί σίγουρα «λύση» ανιδιοτέλεια «πράγματα της ζωής» του, επειδή έχει από μόνη της ένα μοναδικό σκοπό, την εξαφάνιση της ύλης που σχηματίζονται με βιολογικό τρόπο.

Εμείς έχουμε πει, είναι μη αναστρέψιμη κατάσταση που επιβάλλεται στην ανθρωπότητα που αναμφισβήτητη πραγματικότητα, όμως, το ανθρώπινο είδος εκτός από τα οργανικά σύνταγμα της έχει ένα υπόστεγο, ψυχή, πνεύμα.

Αυτή η άλλη πραγματικότητα (...) που δεν είναι γνωστή ή βιώσει στον κόσμο που ζούμε, δεδομένης της «μυστικότητα» του, μαζί με την αδυναμία πρόσβασης της, έχει κάνει το ασυμβίβαστο με την προσοχή του.

Επειδή σκεφτήκαμε ότι είναι αδύνατο να παρουσιάσει τον κόσμο μας που ζούμε, ειδικά για το υλικό ον ξέρετε τι «συμβαίνει» σε μια άλλη πραγματικότητα (...) που είναι υπερφυσική.

Ως εκ τούτου, είναι ανταγωνιστική οποιαδήποτε συζήτηση γι 'αυτό, γιατί, αυτή η «γνώση» σφραγίζεται στον υλικό κόσμο, ένα «πέρασμα» είναι απαραίτητη, καλούμε σε άλλες ομιλίες, «Μεταμόρφωση», για να ξεπεράσουμε από αυτόν τον υλικό κόσμο.


Έτσι, η προσδοκία μπορεί να αφήσει μερικές ακόμα σκέψεις για το θέμα της «μη αναστρεψιμότητα του χρόνου», έκανε με αυτό τον τρόπο. António Cardoso

Sem comentários:

Enviar um comentário