quinta-feira, 24 de agosto de 2017

"De onomkeerbaarheid van de tijd" (...) 395



Het leven dat we leven is objectief omdat het een realiteit betekent (...), opgelegde persoon A, B of C, waarin we de mensheid vormen.

Omdat het leven impliciet is in de mensheid, met het doel dat het wil bereiken, dat aan elke persoon moet worden toegeschreven, als fysiek bestaan, bekleed met een materie-lichaam.

Voorwaarde voor een bepaalde "levensduur" in het licht van zijn levensduur die past, een langere levensduur of niet.

Het is 'waar' perceptie omdat het leven (...) in feite bestaat, in het bijzonder door zijn vitale tekens.

Het heeft echter een principe, zoals de opvatting van "iemand" en het einde daarvan, dat als materie wordt uitgewonden omdat het ophoudt te leven.

In feite is het in dit fysieke bestaan, bekleed met een stoffelijk lichaam dat mannen en vrouwen hun identiteiten uiten.

Ze laten zien wat ze zijn, ze werken, ze hebben pretenties, verlangens en verlangens, maar ze hebben ook frustraties, teleurstellingen, teleurstellingen, veroorzaakt door het gevoel van afschuw of ontnugtering.

Zo is de onzekerheid van het materiële leven dat we leven zichtbaar, omdat men niet altijd "leeft".

De opgelegde voorwaarde van het leven is deze huidige wereldwijde ruimte waar men in een bepaalde levensduur staat.

Inderdaad, de 'levensduur' is het gelijkenis van een materiële tijdsduur-permanentie, die 'één' leeft als een fysiek bestaan, in een bederfelijk materie-lichaam.

In feite is deze voorwaarde ondergeschikt aan de menselijke soort die een 'materieel leven' moet leven.

Gekenmerkt in zijn algemeenheid waarin alle mensen onderdanig zijn, is het een onomkeerbaar gevolg.

Bijgevolg, en na onze discussie over het onderwerp "onomkeerbaarheid van tijd", laten we nog wat meer overwegingen achter. António Cardoso

Sem comentários:

Enviar um comentário